خطر اعتیاد بیش از 22در صد از دانش آموزان را تهدید می کند

عفریت دود که می خندد ، صدای مصیبت از خانه ای بلند می شود . مصیبت خاموشی که در روزهای اول نه کسی متوجه آن می شود و نه کسی به فکر پیشگیری از آن می افتد. این مار خوش خط و خال ، آنقدر آرام و خزنده جلو می آید و آنقدر دلنشین بر جسم و جان می نشیند که در مدتی کوتاه تمام زندگی تباه می شود . و حال مدتی است که صدای پیشروی آرام و خزنده این عفریت را در مدارس کشور و بین گلهای تازه شکفته ای می شنویم که امید آینده این مرز و بوم هستند.

به گزارش گروه اجتماعی خبرگزاری "مهر"، بر اساس آماری حدود 600 هزار دانش آموز معتاد در مدارس کشور هستند ، وزیر آموزش و پرورش نیز به طور رسمی چندی قبل از حدود 350 هزار دانش آموزدر معرض خطر اعتیاد خبر داد و افزود : بیش از 22 درصد دانش آموزان کشور در معرض خطر ابتلا به اعتیاد هستند.

می خواهم ثابت کنم بچه نیستم

نگاهش که می کنم شرم از گونه های سرخ شده اش سرریز می شود ، سیگار را جوری در دستهایش پنهان می کند که اگر بوی آن را حس نکنی نمی توانی متوجه آن شوی.

می پرسم : چند سالته؟

می خندد و می گوید : 20 سال.

دروغش را چهره کودکانه و موهای تازه روییده صورتش لو می دهند. او می گوید : وقتی سیگار می کشم حس می کنم بزرگ شده ام و احساس غرور می کنم. هر چند که می دانم از نظر عموم مردم سیگار برای ما جوان ها چیز خوبی نیست اما دوست ندارم دیگران فکر کنند هنوز بچه ام و باید به من امر و نهی کنند.

بچه های با معرفت سریع تر فریب دوستان ناباب را می خورند!

اما نوجوان دیگری در حالی که به راحتی در پارک سیگار می کشد ، می گوید : اغلب دوستانم سیگار می کشند و اگر من که بینشان هستم سیگار نکشم فکر می کنند بچه ننه هستم ، من هم دلم نمی خواهد این تصور را درباره ام داشته باشند ، به همین دلیل هر چند اصلا سیگار را دوست ندارم ولی وقتی بین آنها هستم می کشم.

محمد- ص با تاکید بر این که ، نه گفتن به دوستان خیلی سخت است ، می افزاید : اگر کسی در گروه دوستان مدام ساز مخالف بزند طرد می شود و تنها می ماند.

وی ادامه می دهد : می دانم که باید دقت کنم معتاد نشوم ولی .... پدرم می گوید " همیشه این بچه های با معرفت هستند که گرفتار دوست نا باب شده و فریب آنها را می خورند."

می دانم که به پسرم سخت می گیرم ، اما مجبورم

پدر نوجوانی در حالی که به محمد- ص نگاه می کند با نگرانی می گوید : اوضاع جامعه آنقدر نا بسامان شده است که اعتماد والدین نسبت به محیط اطراف نوجوانان به حد اقل رسیده است.

سهیل کاردان منش می افزاید : هرچند که گاهی متوجه می شوم که دارم به پسرم خیلی سخت می گیرم اما در بسیاری از موارد دست خودم نیست ، از این می ترسم که او هم در گرداب اعتیاد گرفتار شود و در این صورت هم خودش و هم ما را بیچاره کند.

اما مادر دو پسر نوجوان نظر دیگری دارد ، او می گوید : اگر نوجوان خلل و کمبودی در زندگی حس نکند و با عواقب اعتیاد آشنا باشد ، باید ا وجود جامعه ناسالم خال والدین راحت باشد.

مهناز تابع کرمانی می افزاید : اصل تربیت صحیح در خانواده است که اگر این اصل وجود داشته باشد دیگر بچه ها به سمت خلاف کشیده نمی شوند.

مادر نوجوان دیگری می گوید : در مدارس که منبع اطلاع رسانی به دانش آموزان هستند ، درباره پیشگیری از اعتیاد یا مضرات و خطرات آن نه تنها مطلبی مطرح نمی شود و در کتاب های درسی مطالب مناسبی برای پیشگیری از اعتیاد وجود ندارد چه بسا دانش آموزان شاهد اعتیاد معلمان خود نیز هستند.

زینب کاردان می افزاید : وقتی خود معلم در کلاس درس یا در محیط مدرسه سیگار می کشد چگونه می تواند به دانش آموز بفهماند که سیگار یا هر اعتیاد دیگری مضرات و خطراتی دارد و نباید مصرف کند.

اطلاعات به دانش آموزان داده نمی شود تا مبادا بد آموزی داشته باشد

یک کارشناس تعلیم و تربیت می گوید عواملی همچون کمی نظارت خانواده ها ر نوجوانان ، احساس حقارت و کمی اعتماد به نفس ، حس ماجراجویی نوجوانان و عدم روابط صمیمانه با پدر و مادر را زمینه ساز اعتیاد می داند و می گوید : دانش آموزان به دلیل شرایط سنی خاصی که دارند در برخورد با مشکلات خصوصا در مواردی که ارتباط خوبی با والدین خود ندارند به دوستانشان پناه می برند و خیلی ازاین دوستان شخصیت های مثبت و تعریف شده ای برای خانواده ها ندارد.

دکتر محمد یزدانی با اشاره به این که عملکرد وزارت آموزش و پرورش برای آگاه سازی و پیشگیری از اعتیاد بسیار ضعیف است ، می افزاید : محیط مدرسه می تواند بهترین مکان برای آموزش پیشگیری از اعتیاد باشد اما نه تنها این طور نیست که چه بسا با این دید که ممکن است برای دانش آموزان بد آموزی داشته باشد از مطرح کردن بسیاری از موارد خودداری می شود ، در حالی که دانش آموزان همین موارد را از منابع دیگر که شاید چندان هم اعتبار نداشته باشند به دست می آورند.

بهداشت روانی در نظام آموزشی کشور جایگاهی ندارد

کارشناس دیگری با تاکید بر این که بهداشت روانی در نظام آموزشی کشور جایگاهی ندارد ، می گوید : نظام آموزشی کشور نمی تواند نقش درمانگر داشته باشد اما می تواند با حفظ سلامت روانی دانش آموز از اعتیاد پیشگیری کند.

حمید سپهر با اشاره به این که سن اعتیاد در جهان رو به کاهش است ، می افزاید : عواملی همچون نظام آموزشی ، محیط مدرسه، ویژگیهای فردی و جسمی ، رعایت نکردن حقوق کودکان ، عدم اطلاع رسانی کافی ، اختلافات خانوادگی ، عدم امکانات رفاهی و بر نامه ریزی مناسب برای اوقات فراغت و مشکلات اقتصادی در گرایش نوجوانان و جوانان به اعتیاد و حتی استعمال دخانیات موثر هستند.

وی می گوید : هر چند که به تازگی برنامه هایی در زمینه آگاه سازی صورت می پذیرد اما این آگاهی نیز جنبه دستوری داشته و روشی از بالا به پایین دارد ، یعنی از نیروی آموزشی خود جوانان و نوجوانان استفاده نمی شود و...

باری ! این مار خزنده آرام و خاموش پیش می آید و اگر برای پیشرویش چاره ای نیندیشیم دیر یا زود نیش درد آورش بیشتر در نسل کودک و نوجوانمان فرو خواهد رفت و در این بین نظام آموزشی کشور می تواند در زمینه آموزش پیشگیری از اعتیاد بسیار قویتر و مفید تر عمل کند.